Behandelmethoden

Er zijn veel vragen gesteld over het behandelen op afstand. Natuurlijk is het heel praktisch als je niet elke keer naar de praktijk hoeft te reizen, maar het moet wel begrijpelijk zijn wat en hoe er dan behandeld wordt. Dat wil ik nu proberen uit te leggen.
Meer dan een eeuw geleden was het Max Planck die het begrip ‘kwantum’ introduceerde (Energie wordt in pakketjes (quanta) uitgezonden of geabsorbeerd. In 1905 was het Albert Einstein die het foto-elektrische effect van fotonen verklaarde.
In 1935 publiceerden Einstein, Podolsky en Rosen een artikel “Can Quantum-Mechanical Description of Physical Reality Be Considered Complete?”. Hierin bekritiseerden ze de kwantummechanica, en wezen ze op een paradox: twee deeltjes kunnen zo met elkaar verbonden zijn dat de meting van het ene onmiddellijk de toestand van het andere bepaalt, ongeacht de afstand.
Na nog verder onderzoeken is het in 2022 dat de Nobelprijs gaat naar Clauser en Zeilinger die verdere bewijzen leveren van de het effect van de kwantumverstrengeling, waarin deeltjes op afstand mee veranderen.
In 2015 is er reeds een artikel verschenen in ‘De ingenieur’ waarin men uitlegt dat er bewijzen zijn van kwantumverstrengeling. (bekijk link naar artikel)

Nog eens simpel uitgelegd: Kwantumverstrengeling houdt in dat een stof die aanvankelijk één geheel is, nog steeds als één geheel reageert, ook al zijn de delen gescheiden. Stel dat een kristal wordt gesplitst in 2 delen: A en B. Daarna voer je een experiment uit. Stel: je geeft A een linkse electronspin, dan blijkt steevast het spiegelbeeld in B te gebeuren, in dit geval een rechtse electronspin. A en B kunnen zich op  grote afstanden bevinden, zelfs op lichtjaren afstand. Dat maakt geen verschil. Daardoor is de kans dat er een signaal van A naar B loopt uitgesloten. Dat komt de heren cryptologen heel goed uit. Wil je een computerbestand versleutelen dan moet er een sleutel van A naar B verstuurd worden om op locatie B de boodschap te kunnen ontsleutelen. Mocht er een signaal verstuurd moeten worden van A naar B dan kan een hacker, the man in the middle, wellicht nog in staat zijn de sleutel op te pikken en dan ben je niet meer veilig. Wanneer de versleuteling zonder signaal gedeeld kan worden dan ben je altijd veilig. Kwantum verstrengeling kan dus informatie overdragen. Dat is het punt waar het om gaat.
Wat gebeurt er dan bij ‘remote behandelen’? Feitelijk niets meer dan het delen van informatie. Het DNA van de persoon zit in het sample. Dat DNA in het sample resoneert met de frequenties van de behandeling en het DNA op afstand reageert mee. Het is dus niet zo dat je iemand op afstand geneest, maar het DNA in de persoon registreert de informatie wat er gedaan moet worden om het lichaam in een betere toestand te brengen. En feitelijk is dat hetzelfde wat er bij een live behandeling gebeurt, er wordt corrigerende frequenties aan de patiënt gegeven. Het lichaam van de patiënt moet nu met die frequenties aan het werk om tot herstel te komen.
Om op afstand te kunnen werken is onze machine, de Apere, zo gemaakt dat we 3 wattenstaafjes met een klein beetje bloed van de patiënt nodig hebben, waarin het DNA van de patiënt zit. Deze worden gebruikt bij het testen en behandelen. Er worden geen rituelen en slogans opgezegd om de behandeling uit te kunnen voeren. De machine doet zijn werk middels de kennis die er is over de kwantumverstrengeling.
Ik hoop dat deze inhoud een inzage in deze ingewikkelde materie heeft gegeven. Mocht je er nog vragen over hebben, voel je dan vrij mij ernaar te vragen.